ΔΙΟΓΕΝΗΣ [Πα.Συ.Α.]: Η ΨΗΦΟΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΑ ΦΕ-ΜΗΝΑ ΟΙ ΣΟΥΦΡΑΖΕΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΑ ΚΑΚΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ "ΠΥΡ" "ΓΥΝΗ" (ΜΕ ΨΗΦΟ) ΚΑΙ "ΘΑΛΑΣΣΑ" (!)

"ΔΙΟΓΕΝΗΣ"

ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ Νο [ 4 ] - [ 2009.10.03 24:00 ] - [ 2009.10.01 24:00 ]

Η ΨΗΦΟΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΑ ΦΕ-ΜΗΝΑ ΟΙ ΣΟΥΦΡΑΖΕΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΑ ΚΑΚΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ "ΠΥΡ" "ΓΥΝΗ" (ΜΕ ΨΗΦΟ) ΚΑΙ "ΘΑΛΑΣΣΑ" (!)

«Ορισμένα τινά ελληνικά θήλεα, ζητούν να δοθεί ψήφος εις τας γυναίκας. Σχετικώς με το ίδιο τούτον θέμα, διαπρεπέστατος επιστήμων είχεν άλλοτε αναπτύξει από του βήματος της Βουλής το επιστημονικώς πασίγνωστον, άλλωστε, γεγονός, ότι παν θήλυ διατελεί εις ανισόρροπον και έξαλλον πνευματικήν κατάστασιν, ορισμένας ημέρας εκάστου μηνός. Επειδή εν τούτοις, αι ημέραι αύται δεν συμπίπτουν ως προς όλα τα θήλεα, είναι αδύνατον να ευρεθεί ημέρα πνευματικής ισορροπίας και ψυχικής γαλήνης όλων των θηλέων, ώστε την ευτυχή εκείνη ημέρα να ορίζονται αι εκάστοτε εκλογαί. Η γυναικεία συνεπώς ψήφος είναι πράγμα επικίνδυνον, άρα αποκρουστέον.»

Αυτό διαβάζαν οι Αθηναίοι στην εφημερίδα των Αθηνών Νέα Ημέρα στις 20 Μαρτίου 1928 ως σχόλιο ανωνύμου με θέμα «Ψήφος Γυναικών»

Για πρώτη φορά στην ιστορία, οι Ελληνίδες πήραν εκλογικό βιβλιάριο στα χέρια τους το 1953 και ψήφισαν σε αναπληρωματικές εκλογές στη Θεσσαλονίκη. Ένα χρόνο νωρίτερα, το 1952, αναγνωρίστηκε από το νόμο η ισοπολιτεία ανδρών και γυναικών. Ως τότε, οι Ελληνίδες απλώς παρακολουθούσαν τους άνδρες να εκλέγουν κυβερνήσεις και δημοτικές αρχές χωρίς να επεμβαίνουν τυπικά και ουσιαστικά. Για να γίνει αυτό, είχε προηγηθεί ο αγώνας των γυναικών, κυρίως στη Γαλλία, στην Αγγλία και στην Αμερική, ενώ στην Ελλάδα, χωρίς να λείπουν τα φωτεινά μυαλά και οι πρωτοπόρες αυτού του αγώνα, το γυναικείο ή το φεμινιστικό κίνημα ήταν υποτυπώδες.

Στις άλλες χώρες, στις αρχές του 20ού αιώνα το κίνημα πήρε σοβαρές διαστάσεις, παρά την αντίδραση των ανδρών και των συντηρητικών κύκλων κάθε περιοχής. Το 1903 μάλιστα, η WSPU (Women's Social Political Union) κατάφερε να κάνει άνω κάτω την Αγγλία. Ήταν οι πασίγνωστες «σουφραζέτες» και είχαν αρχηγό την Εμελίν Πανχέρστ. Ξεκίνησαν με υπομνήματα και επιστολές, αλλά γρήγορα, και εξαγριωμένες από την απόπειρα γελοιοποίησης τους, πέρασαν σε ανώτερες μορφές γυναικείας πάλης. Ορμούσαν έξαλλες στη βουλή και διέλυαν τις συνεδριάσεις της, έδερναν βουλευτές και υπουργούς, έβαζαν βόμβες σε τρένα και έκαναν πάμπολλους εμπρησμούς δημοσίων κτιρίων και ταχυδρομικών γραφείων. Οι Αμερικάνες σουφραζέτες, με αρχηγούς την Ελίζαμπεθ Κάντυ Στάντον και τη Σούζαν Άντονυ, ήταν λιγότερο βίαιες, αλλά επίσης πολύ σαματατζούδες. Αυτές, πάλι, διέλυαν τις προεκλογικές συγκεντρώσεις, έκαναν λαμπαδηφορίες και τις γνωστές παρελάσεις στις οποίες πετούσαν τα σουτιέν τους. Στην χώρα μας η συζήτηση στην πολιτική οροφή άρχισε το 1930 τότε έγινε και η πρώτη πρόταση νόμου.